Դիւրափոխ

adj.

ԴԻՒՐԱՓՈԽ ԴԻՒՐԱՓՈԽԵԼԻ ԴԻՒՐԱՓՈՓՈԽ. εὕτρεπτος, εὑμετάβλητος, παλέμβολος facile mutabiis, inconstans, versabilis Որ ոք կամ որ ինչ դիւրաւ փոխի, փոփոխի. յողդողդ. դիւրայեղ. յեղյեղուկ.

Դիւրափոխ բնութիւն, ազգ մարդկան, աշխարհ, եւ այլն. (Հց. աթ. կիւրղ.։ Ոսկ. ղկ.։ Արծր. ՟Գ. 5։ Իսիւք. յոբ.։ Նիւս. բն. ՟Է։)

Յորժամ ճաշակելիքն իցէ պատճառ դառնութեան, դժուարափոխելի է. իսկ յորժամ ըմպելին, դիւրափոխելի է. (Մխ. երեմ.։)

Քունք թեթեւք եւ դիւրափոփոխք. (Բրս. թղթ.։)

Առաջին (խորան) էր իբրեւ զտաղաւար դիւրափոփոխ. (Ոսկ. գծ.։)

Բարք դիւրափոփոխ եւ անհաւատագոյն. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)

Դիւրափոփոխ է իմում հրամանիս. այսինքն յիմմէ հրամանէ. (Արշ.։)

Առաքինութիւն ո՛չ դիւրափոփոխ. (Արիստ. աշխ.։)

Դիւրափոփոխ եւ սնոտի իբրեւ զերազ. (Շ. մտթ.։)

Հեստեալք եւ դիւրափոփոխք. (Յհ. կթ.։)

Զի մի՛ այլոց դիւրափոփոխից եւ ծուլացելոց կորստեան առիթ լինիցին. (Ճ. ՟Ա.։)

Դաւիթ, որ դիւրափոփոխ էր ի հալածանսն. (Սարգ. յկ. ՟Ժ՟Ա.) իմա՛ թափառական՝ յօժարութեամբ։